Το σύνδρομο θωρακικής εξόδου είναι μια πάθηση, η οποία προκύπτει από την πίεση των νεύρων και των αγγείων που βρίσκονται ανάμεσα στην έκφυση του βραχιόνιου και του αυχένα.

Ποιοι είναι οι τύποι του θωρακικού συνδρόμου;

Το σύνδρομο θωρακικής εξόδου διακρίνεται σε τρείς τύπους ανάλογα με την αιτία που το προκαλεί και τα συμπτώματα που παρουσιάζουν οι ασθενείς.

Αγγειακό Σύνδρομο Θωρακικής Εξόδου: Προέρχεται λόγω της συμπίεσης των αρτηριών και των φλεβών που βρίσκονται κάτω από την κλείδα.

Νευρογενές σύνδρομο θωρακικής εξόδου: Εξ αιτίας συμπίεσης του βραχιόνιου πλέγματος.

Μη συγκεκριμένου τύπου σύνδρομο θωρακικής εξόδου: Όπου δεν υπάρχει συγκεκριμένη αιτία πρόκλησης αλλά οι ασθενείς εμφανίζουν νευρολογικά συμπτώματα και έντονο πόνο.

Πώς δημιουργείται το σύνδρομο;

Το σύνδρομο θωρακικής εξόδου είναι δυνατόν να προκύψει λόγω:

• Τυχαίου τραυματισμού της περιοχής
• Συνεχούς πίεσης των αρθρώσεων εξ αιτίας αυξημένου σωματικού βάρους
• Μετατόπισης της κλείδας εξ αιτίας υπερβολικής κινητικότητας της άρθρωσης
• Απότομης μείωσης ή αύξησης του μυϊκής μάζας
• Ύπαρξης μικρού σκαληνού μυός που ασκεί πίεση στο βραχιόνιο πλέγμα

Ποιόν τύπο πληθυσμού αφορά;

Eμφανίζεται συχνότερα στις γυναίκες όμως αφορά και τα δύο φύλα. Η πιο συχνή ηλικία εμφάνισης είναι μεταξύ της δεύτερης και της τέταρτης δεκαετίας. Η εμφάνισή του συνδέεται στενά με τη φύση της εργασίας καθώς αφορά συνήθως άτομα που χρησιμοποιούν κατά την εργασία το χέρι τους σε υψηλότερο επίπεδο από τον ώμο όπως πχ οι οδοντίατροι, οι κομμωτές, οι μουσικοί κτλ.

Ποια είναι τα συμπτώματα που προκαλεί το σύνδρομο;

Το σύνδρομο θωρακικής εξόδου προκαλεί τα ακόλουθα συμπτώματα:

• Έντονος πόνος που εντείνεται κατά τις νυχτερινές ώρες και πολλές φορές εκτείνεται σε όλο το άνω άκρο
• Κόπωση και αδυναμία του άνω άκρου
• Διαταραχές αιμάτωσης του άνω άκρου
• Κυάνωση
• Φλεβική διόγκωση
• Ατροφία του άνω άκρου
• Αισθητικές διαταραχές των δαχτύλων
• Αιμωδίες
• Οίδημα

Ποιες είναι οι θεραπευτικές επιλογές για το σύνδρομο θωρακικής εξόδου;

• Συντηρητική Θεραπεία: Όταν τα συμπτώματα που προκαλεί είναι ήπιας έντασης ως πρώτη επιλογή ενδείκνυται η συντηρητική θεραπεία, η οποία έγκειται σε φαρμακευτική αγωγή και φυσικοθεραπεία. Η φαρμακευτική αγωγή: περιλαμβάνει τη χορήγηση μυοχαλαρωτικών, αντιφλεγμονωδών και ηρεμιστικών φαρμακευτικών σκευασμάτων. Η φυσιοθεραπεία: έγκειται σε ενδυνάμωση των μυών του ώμου, βελτίωση της στάσης του σώματος, θεραπευτικές μαλάξεις και υδροθεραπεία.
• Χειρουργική θεραπεία: Εάν ο ασθενής λάβει φαρμακευτική αγωγή για διάστημα περίπου τριών μηνών χωρίς να υπάρξει μείωση των συμπτωμάτων  τότε επιλέγεται ως λύση η χειρουργική επέμβαση προκειμένου να επιτευχθεί η αποσυμπίεση των νεύρων και των αγγείων της περιοχής. Συνήθως η επέμβαση πραγματοποιείται με υπερκλείδια προσπέλαση του βραχιόνιου πλέγματος (σκαληνοτομή) ή διαμασχαλιαία αφαίρεση της πρώτης πλευράς. Σε ορισμένες περιπτώσεις επιλέγεται συνδυασμένη χειρουργική θεραπεία, η οποία περιλαμβάνει και τις δύο μεθόδους.