Τι είναι η αραχνοειδής κύστη;
Αποτελούν τον πιο συχνό τύπο εγκεφαλικών κυστών και αποτελούν συγγενείς βλάβες που προκύπτουν ως αποτέλεσμα της διαίρεσης της αραχνοειδούς μεμβράνης. Δεν είναι όγκοι αλλά κοιλότητες που πληρούνται από υγρό και αναπτύσσονται σε μια από τις τρεις στοιβάδες ιστού που καλύπτουν τον εγκεφαλικό ιστό.
Ποια είναι τα συμπτώματα;
Οι περισσότερες κύστες που θα εκδηλώσουν κλινική σημειολογία, εντοπίζονται χρονικά νωρίς στην παιδική ηλικία. Τα συμπτώματα ποικίλουν ανάλογα με την εντόπιση της κύστης και μπορεί να περιλαμβάνουν τα εξής:
- Κεφαλαλγία
- Ναυτία / έμετοι
- Λήθαργος
- Επιληπτικές κρίσεις
- Προβολή της μάζας της κύστης στο κρανίο
- Εστιακά νευρολογικά σημεία λόγω της πίεσης σε γειτονικές δομές
- Αναπτυξιακή καθυστέρηση
- Αποφρακτικός υδροκέφαλος εξ αιτίας της παρεμπόδισης της κυκλοφορίας του Ε.Ν.Υ.
- Ενδοκρινολογικές διαταραχές όπως πρώιμη έναρξη της ήβης
- Διαταραχές οπτικών πεδίων – οπτικής οξύτητας
Οι αραχνοειδείς κύστες που δεν προκαλούν συμπτώματα ή δεν πιέζουν γειτονικές νευρικές δομές δεν χρειάζονται θεραπεία, ανεξαρτήτως της εντόπισης ή του μεγέθους τους. Στις υπόλοιπες περιπτώσεις απαιτείται χειρουργική επέμβαση.
Πώς γίνετε η διάγνωση;
Αρκεί ο απεικονιστικός έλεγχος με αξονική ή μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου.
Ποιες θεραπείες υπάρχουν;
Οι αραχνοειδείς κύστες – ακόμη και μεγάλες– που δεν προκαλούν συμπτώματα ή δεν ασκούν πίεση στον εγκέφαλο ή το νωτιαίο μυελό δεν απαιτούν θεραπεία. Ο κύριος στόχος της θεραπείας είναι η παροχέτευση του υγρού από την κύστη και η ανακούφιση της πίεσης. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με διάφορες επιλογές θεραπείας:
Κρανιοτομία: Ο χειρουργός μπορεί να συστήσει μια κρανιοτομή (δημιουργώντας χειρουργικά ένα άνοιγμα στο κρανίο) και να διασφαλίσει την κανονική ροή του εγκεφαλονωτιαίου υγρού. Αυτή είναι μια πιο επεμβατική διαδικασία, αλλά επιτρέπει στον νευροχειρουργό να επιθεωρήσει και να αντιμετωπίσει άμεσα την κύστη. Σπάνια, η κύστη συμπληρώνεται με υγρό και πρέπει να αντιμετωπιστεί ξανά.
Παροχέτευση: Ο χειρούργος εισάγει ένα σωλήνα στην κοιλότητα της κύστης που συνδέεται με βαλβιδικό μηχανισμό. Ο σωλήνας παραμένει στη θέση του και επιτρέπει στο υγρό να αποστραγγίζεται και να απορροφάται αλλού στο σώμα. Το μειονέκτημα είναι ότι ο ασθενής καθίσταται εξαρτημένος από την παροχέτευση, κατάσταση που δυνητικά έχει επιπλοκές (λοίμωξη, μπλοκάρισμα).
Διαβάστε περισσότερα στο site μας: https://neuroxeirourgiki.gr/
